A mini-retrospective of Thailand’s forgotten photography master
Saengjun Limlohakul
11 January – 23 February 2014
“To photograph is to immortalise,” said Saengjun Limlohakul, then an old man in 1994, “You press the shutter and record on film what is already past.”
“I photograph everything, both for clients and for myself, in every style. The sky, the ground, the stars, the moon, clouds backlit by the sun, floods, fires, car crashes, houses, buildings—I’ve shot from planes many times; even experimented in the cinema, photographing the pictures on the screen. The one thing I won’t shoot is dead people, especially messy corpses. I won’t even look at those. I’m not superstitious—I just don’t find it appealing in any way.”
We are the beneficiary of Saengjun’s need to immortalise his hometown of Phuket, in its last tin-mining days: “everything”, from the islanders’ peaceful life to the American-style strip clubs of the Vietnam War era, before the tourist boom arrived to change their whole world.
Kathmandu Photo Gallery is proud to present the previously unexhibited work of Saengjun Limlohakul (1924-1997), printed from the original negatives in the care of Somchai Bamrungwong, his apprentice , to honour this master photographer as part of our ‘Seeking Forgotten Thai Photographers’ project on neglected artists hitertho unrecorded by Thai photographic history.
นิทรรศการภาพถ่ายฝีมือชั้นครู
แสงจันทร์ ลิ่มโลหะกุล
11 มกราคม – 23 กุมภาพันธ์ 2557
“ภาพถ่ายมันเป็นอมตะ” แสงจันทร์ ลิ่มโลหะกุล ช่างภาพภูเก็ตเคยให้สัมภาษณ์ไว้ในวัยชรา เมื่อปี 2537 “พอคุณกดชัตเตอร์ เท่ากับคุณบันทึกอดีตไว้แล้วบนแผ่นฟิล์ม”
“ผมถ่ายมันทั้งนั้น นอกจากที่ถ่ายให้กับลูกค้า ผมก็ถ่ายของผมเองด้วย รูปของผมมีทุกแบบ บนฟ้า บนพื้นดิน ดวงดาว ดวงจันทร์ แสงอาทิตย์ที่ลอดส่องเมฆ น้ำท่วม ไฟไหม้ รถชนกัน อาคาร บ้านเรือน เหตุการณ์สำคัญ ถ่ายจากเครื่องบินก็หลายครั้ง ในโรงหนังผมก็ลองถ่ายภาพบนจอดู ยกเว้นอย่างเดียว คนตายผมไม่ถ่าย ยิ่งศพเละๆผมไม่ดูเลย ไม่ใช่ว่าถืออะไรนะ ผมไม่ชอบ ไม่เห็นน่าดูตรงไหน”
ด้วยเหตุนี้ เราจึงโชคดีที่มีโอกาสเห็นภาพถ่ายวิถีชีวิตผู้คนและเมืองภูเก็ตอันสงบเงียบยุคสุดท้ายของอุตสาหกรรมเหมืองแร่ ตัดกับภาพฉากชีวิตราตรีไนท์คลับ ระบำเปลื้องผ้าฟลอร์โชว์ อิทธิพลความบันเทิงแบบทหารอเมริกันจีไอที่เราอาจนึกไม่ถึง นี่คือเรื่องราวที่มาก่อนภูเก็ตจะก้าวสู่ยุคอุตสาหกรรมท่องเที่ยวอย่างเต็มรูปแบบเช่นปัจจุบัน
คัดมันดู โฟโต้ แกลเลอรี่ มีความภูมิใจที่จะเสนอผลงานภาพถ่ายขาว-ดำของ แสงจันทร์ ลิ่มโลหะกุล(2467 – 2540) ซึ่งอัดขยายจากฟิล์มต้นฉบับที่อยู่ในความดูแลของ สมชาย บำรงวงศ์ เพื่อเป็นการเชิดชูเกียรติให้แก่ “ช่างภาพชั้นครู” ซึ่งจัดเป็นอันดับที่ 7 ในโครงการของแกลเลอรี่ “ค้นหาครูถ่ายภาพไทย” (Seeking Forgotten Thai Photographers) ที่ประวัติศาสตร์ภาพถ่ายไทยยังมิได้บันทึก
………………………….
